Chasydyzm nie wykształcił jednolitej doktryny a nauki i praktyki poszczególnych cadyków były odmienne. Były jednak pewne cechy wspólne np. stosowanie praktyk ekstatycznych, podkreślanie roli entuzjazmu ( widoczne w modlitwie, śpiewie i tańcu), zatarcie granic między sferą świecką i religijną, przekonanie o istniejących w świecie „świętych odblaskach", które pobożność uwalnia ze „skorupy zła", aby wróciły do boskiego źródła. Powierzona Żydom misja uwalniania tych odblasków miała przybliżyć nadejście Mesjasza, co jest ostatecznym celem ziemskiej historii.Hasłem wszystkich chasydów było „Służcie Bogu z radością i miłością". Dużą wagę przywiązywali chasydzi do muzyki, dzięki czemu rozwinęła się żydowska muzyka ludowa, wykonywana przez kapele zwane klezmerskimi.Cadycy osiedlali się gł. w małych miasteczkach, gdzie skupiali wokół siebie uczniów, ich siedziby stawały się znanymi ośrodkami pielgrzymkowymi.Godność cadyka była dziedziczona. Miejscem codziennej adoracji Najwyższego przez chasydów były „izby" zwane sztibl oraz skromne bożnice tzw. klojzy.
W XIX /XX w grupy chasydzkie działały w wielu miejscowościach Galicji, Królestwa Polskiego, Podola i Wołynia a także na Węgrzech, w Rumunii, na Litwie. W Europie Zachodniej wpływy chasydyzmu były niewielkie.
Dziś na świecie mieszka niewielu chasydów ( przedstawicieli judaizmu ortodoksyjnego) przetrwali tylko ci, którzy uciekli przed Holocaustem do USA i Palestyny (dziś Izrael ). Tam też znajdują się największe ich skupiska. Reprezentują one ważniejsze dynastie chasydzkie. Bardzo znani są m. in. chasydzi bracławscy, lubowiccy, satmerscy.
W Polsce spotkać można chasydów tylko podczas ich pielgrzymek do oheli (grobów) cadyków, w takim m.in. miejscowościach jak: Leżajsk, Góra Kalwaria, Łańcut, Bobowa, Nowy Sącz.
Miejscem szczególnym w Izraelu jest dzielnica Mea Shearim w Jerozolimie, zamieszkała przez wszystkie ważniejsze grupy chasydzkie. Atmosferę tego miejsca możemy obejrzeć na prezentowanych zdjęciach autorstwa Marka Bema.
Do Włodawy chasydyzm dotarł w drugiej połowie XVIII w. w bardzo trudnym dla włodawskich Żydow okresie, spowodowanym rozbiorami i ustanowieniem granicy na Bugu między Austrią i Rosją, co doprowadziło do znacznego ograniczenia w rozwoju miasta i zubożeniem mieszkańców. W tych okolicznościach idee nowego ruchu były dla nich czymś nowym i bardzo atrakcyjnym. Dodatkowym argumentem za jego przyjęciem było głoszone przez chasydzkich rabinów hasło, że każdy chasyd, bez względu na posiadany majątek, wykształcenie czy pozycję społeczną posiada tę samą wartość.
W okolicach Włodawy jednym z pierwszych głoszących idee chasydyzmu był rabin Ohrele Karliński. W „Księdze Pamięci Włodawy i okolic" czytamy: „ wpływ karlińskiego rabina na włodawskich żydów był bardzo duży. Swoich słuchaczy wprowadzał on w nowy świat. Zarówno treść jak i forma jego nauk i sposób bycia był zupełnie inny od tego z czym się dotychczas Żydzi spotykali.(...) Karliński rabin ze szczególna miłością odnosił się do ludzi prostych, do rzemieślników żydowskich, do biednych żydowskich handlarzy..."
W tych okolicznościach chasydyzm we Włodawie zyskiwał coraz większą liczbę zwolenników. Wywołało to zaniepokojenie w kierownictwie gminy. Podejmowane przeciwko chasydom liczne działania ( m.in. wydanie w 1800r. zarządzeń zabraniających modlenia się w synagodze) nie przyniosły oczekiwanych efektów, wciąż dochodziło do kłótni. Dopiero gdy chasydzi stają się grupą liczną i silną, gmina ustępuje i przyjmuje statut zezwalający każdemu Żydowi i minianowi modlić się według własnego stylu. Następuje proces tworzenia się różnych grup chasydzkich, z cadykami na czele, np. grupa rabina reb Mendele z Kocka, która jako pierwsza we Włodawie zorganizowała własną bożnicę.
Po chasydach kockich zaczęły powstawać inne np. chasydzi ostrowieccy, radzyńscy, kazimierzowscy, turzyscy, lewartowscy ( z własnymi bożnicami ) czy husiatyńscy, bojanowscy, czortkowscy, sadogórscy ( bez własnych bożnic ).
Wśród nich dochodziło wciąż do licznych podziałów, w rezultacie których na pocz. XX w. istniało już we Włodawie, Włodawce i Tomaszówce kilkanaście, zróżnicowanych liczebnie grup chasydzkich ( z największymi: sokołowską, kocko- łukowską, parczewko- międzyrzecką).
Chasydzi stawali się większością i z czasem przejęli wiodącą rolę w gminie.